Of hoe een zware burn-out ook tot een fundamentele mentale reset kan leiden
We schrijven december 2020, middenin coronatijd, wanneer Nele zich bij coach Els aanmeldt voor een intakegesprek. “Ik zal die eerste sessie nooit vergeten”, vertelt Els. “Emotioneel zat Nele helemaal aan de grond. Ze zag er gebroken uit, huilde veel en bleef maar herhalen dat ze haar werk zo graag deed, maar de energie écht niet meer kon opbrengen.”
De resultaten van de klachtenlijst die Els tijdens dat gesprek afneemt, wijzen duidelijk in de richting van een werkgerelateerde burn-out. Maar ook thuis blijkt de energie op. “Het was net of mijn leven alleen nog maar bestond uit moeten”, herinnert Nele zich. “Naar mijn zoon en man toe had ik een erg kort lontje, en hoewel ik best wel sportief ben, kon ik ook in bewegen geen plezier meer vinden. Zo kende ik mezelf helemaal niet!”
In samenspraak met de huisarts wordt beslist tot een rustpauze. Maar voor Nele voelt die allesbehalve aan als een opluchting. “Die eerste weken waren erg verdrietig en confronterend”, herinnert Nele zich. “Ik zie mezelf graag als iemand die ervoor gaat, die altijd bereid is om te helpen en het beste van zichzelf te geven. En plots kon dat niet meer. Het duurde even voor ik dat echt onder ogen kon zien en aanvaarden. Ik moest mijn energie leren doseren en bewust kiezen voor rust en oplaadmomenten, zodat ik eerst al fysiek weer op krachten kwam. Mijn coach moedigde me aan om veel te rusten en te wandelen, en van zelfzorg een prioriteit te maken” Dat betekende ook: leren om zo nu en dan de boel de boel te laten. “Zo gaf Els me de opdracht om de vaat bewust een keer te laten voor wat hij was”, herinnert Nele zich. “Niet evident, want ik geloof niet in kabourtertjes. Maar tot mijn verrassing liep het allemaal wel los. Ik ontdekte dat mijn man best wel wat initiatief nam als ik hem de kans gaf, en dat de keuken ook altijd een dag later nog kon worden opruimd.”
“Naarmate ik mijn energie hervond, begon ik ook weer vooruit te kijken”, vertelt Nele. “Maar voor dat kon, moest ik eerst begrijpen wat er gebeurd was. Els leerde me dat de extreme onzekerheid waaraan ik de laatste maanden op het werk ten prooi was gevallen, niet meer of minder was dan een symptoom van uitputting. En ik geloofde haar, want mijn gedrag van toen stond haaks op de doortastende Nele die ik kende. In mijn vorige job was ik ambulancier; het klopte niet dat ik me in die stresserende job competenter had gevoeld dan wanneer ik nu achter mijn computer zat. Ik leerde het mechanisme doorzien: door mijn extreme vermoeidheid werd het alsmaar lastiger om me op mijn werk te focussen, waardoor fouten op de loer lagen. Ik voelde dit, en ging dit compenseren door extreem controlegedrag te ontwikkelen. Zo kon ik geen rapport meer opstellen of e-mail laten vertrekken – zelfs niet naar vriendinnen toe – zonder alles-tig keer te hebben herlezen en nagekeken.
Wat dan weer ten koste ging van mijn efficiëntie, waardoor ik achterop hinkte met werk en ik me nog incompetenter en onzekerder ging voelen.
Een van de belangrijkste momenten tijdens het traject was misschien wel toen ik me bewust werd van mijn energiegevers en nemers. Zo was het een absolute eye opener voor me dat de coronacrisis er bij mij wel extra hard had ingehakt omdat ik zo gehecht was aan het directe contact met collega’s. Mijn job als maatschappelijk assistente is emotioneel soms zwaar, en vóór de pandemie kon ik na een lastig cliëntengesprek altijd even binnenlopen bij een collega om stoom af te blazen; er was een opvangnet. Dat viel plots helemaal weg: niet alleen was er de fysieke afstand, ook liep iedereen in die periode zelf zó op de tippen van de tenen, dat je er niet aan dacht om elkaar nog eens extra te gaan belasten met je eigen verhaal. Dat gebrek aan verbinding ontnam mij achteraf gezien mijn wezenlijke zuurstof.
Daarnaast werd het me duidelijk welke taken op het werk met mijn energie gingen lopen. Wat ik zonder de begeleiding van Els nooit zou aangedurfd hebben, deed ik nu wel: ik ging het gesprek aan met mijn leidinggevende, en sleepte een wissel in mijn takenpakket uit de wacht. Het bleek uiteindelijk een win/win voor iedereen. Die succeservaring gaf me het vertrouwen dat ik meer impact heb op mijn leven en welzijn dan ik dacht; het zette me weer in mijn kracht.”
Achteraf gezien heeft die lastige periode echt wel tot een fundamentele reset geleid. “Ook mijn omgeving merkt het op”, lacht Nele, “niet alleen op het werk, maar ook privé. Ik heb de echte Nele teruggevonden. Ik weet beter waar mijn grenzen liggen en wat ik nodig heb om me goed in mijn vel te voelen; en ook: ik kies er bewuster voor om te genieten en op tijd mijn batterijen op te laden. En het woord ‘moeten’ heb ik sindsdien kordaat uit mijn woordenboek geschrapt.
“Ik heb de echte Nele teruggevonden. Ik weet beter waar mijn grenzen liggen en wat ik nodig heb om me goed in mijn vel te voelen.”
Wanneer ik mezelf vandaag in die termen hoor denken, buig ik het moeten heel bewust om naar willen of mogen. Op die manier stap ik mentaal uit de slachtofferrol en neem ik weer de touwtjes in handen. Het doet wonderen voor mijn welzijn.”
Dat ik op die manier naar mijn burn-out kan kijken – namelijk als een positief reset-moment in mijn leven – heb ik voor 100% aan Els te danken. Ik ben zo blij dat zij in die periode op mijn pad kwam. Ik was hulpeloos, had warmte en genegenheid nodig, en zij gaf me die in overvloed. Bij haar vond ik die perfecte mix van empathie en professionalisme, van ernst en medemenselijkheid. Dankzij haar jarenlange ervaring weet Els goed wat ze doet; ze heeft het coachen echt in de vingers en kan putten uit een ruim arsenaal aan oefeningen en theoretische kennis om mensen aan het denken te zetten. Keer op keer toverde ze een oefening uit haar hoed, die me de inzichten verschafte die ik op dat moment broodnodig bleek te hebben. Oefeningen die impactvol zijn, maar tegelijk eenvoudig genoeg om me tot op de dag van vandaag te helpen. Want zelfs anderhalf jaar na de coaching blijft mijn kracht en geluksgevoel overeind.”
Nele kijkt terug op een intens, maar waardevol traject. “Ik had een ervaren coach voor me, maar vooral ook een mens. Els’ intuïtie en natuurlijke flair zorgden ervoor dat ik me echt beluisterd voelde, en allesbehalve een nummer. Een mooi voorbeeld daarvan was onze allerlaatste sessie samen, die we onverwachts sneller konden afronden dan voorzien. Gewoon, omdat het nu zo goed met me gaat. Ik stond er met een bos bloemen, maar zonder verdere vragen. Toen ik na een half uurtje vertrok, wilde Els van geen betaling weten. “Ga zelf iets leuks doen met het geld”, lachtte ze me toe. En ja, dát is Els ten voeten uit. Wat haar drijft in haar job is niet geld of prestige of wat dan ook, maar een oprechte liefde voor mensen. Heerlijk dat ik dát aan den lijve heb mogen ondervinden!”
“Wat Els drijft in haar job als coach, is niet geld of prestige of wat dan ook, maar een oprechte liefde voor mensen.”
Raakt dit verhaal jou? Wil jij ook je prioriteiten scherper krijgen of ben je toe aan een positieve reset? Contacteer me dan nog vandaag. Samen met jou ga ik op zoek naar hoe we je professionele toekomst kunnen optimaliseren en ik geef je net dát duwtje in de rug dat jij nodig hebt.
