Dankzij mijn coach heb ik de balans weer gevonden

Alles wat ik wilde bereiken in mijn leven heb ik bereikt. Ik ben net 30 geworden en het lijkt alsof ik in een zwart gat val.

Ontdek in dit artikel hoe Arno zijn balans terugvond en opnieuw meer geniet van zijn passie ‘sporten’.

Lees hier het volledig verhaal.

“Alles wat ik wilde bereiken in mijn leven heb ik bereikt. Ik ben net 30 geworden en het lijkt alsof ik in een zwart gat val.” Met die woorden meldde Arno zich aan in Anns coachprak­tijk. “Toegegeven, ik was wel even uit mijn lood geslagen”, geeft Ann toe. “Zo jong en al uitgeblust: hier was werk aan de winkel!”

En ja, mensen die de zingeving in hun job en leven kwijt zijn, ze vormen helaas geen uitzon­de­ring meer. Maar de openheid waarmee Arno naar zijn eigen situatie kon kijken was dat wel. Want hoeveel makkelijker is het niet om gevoelens van onvrede te sussen, je te verliezen in de waan van de dag en je ambities dan maar naar onderen bij te stellen? Niet voor deze Iron Man: een sportman in hart en nieren, die besloot niet bij de pakken te gaan neerzitten.

Dat was het begin van een boeiend coacht­ra­ject, waarin aan het licht kwam hoe Arno de laatste maanden een essentieel deel van zichzelf had moeten inleveren. Hij rondde zijn studies dan wel af met glans, gaf het beste van zichzelf in zijn nieuwe job, trouwde, kocht een hond. Maar het huisje, boompje, beestje- scenario voelde steeds meer als een keurslijf. Niet omdat hij niet blij was met zijn relatie of zijn werk, integen­deel, maar omdat hij een belang­rijke energie­gever in zijn leven miste.”

“Leven is als sporten: het draait allemaal om balans.”

“Tijdens de gesprekken werd me al snel duidelijk hoe die energie bij Arno gevoed wordt door sporten en bewegen”, vertelt Ann. “Arno is gelukkig als hij zichzelf ambiti­euze doelen kan stellen, zijn grenzen kan verleggen. De 20 kilometer van Brussel, de Iron Man, een marathon lopen of het schoppen tot Belgisch Kampioen Roeien: noem het, en Arno heeft het op zijn palmares staan. Hij haalde zelfs 1500€ op voor het goede doel door het meer van Genève over te zwemmen”, lacht Ann, “wie doet hem dat na?”

Toch waren er de laatste tijd voor Arno meer en meer vraagte­kens gerezen bij die sportieve presta­ties. Waren ze niet al die tijd een rem geweest op zijn geluk? Wás hij überhaupt nog iemand, wanneer hij stopte met intensief sporten? En was hij niet al die tijd te eenzijdig gefocust geweest op sportief presteren, terwijl hij andere dingen had moeten laten voorgaan?

Gesteund door Ann, ging Arno moedig het gesprek aan met zijn omgeving. Want het is niet omdat je niet elke weekend op café gaat, dat je geen goede vriend bent. Het is niet omdat je op zondag niet samen opstaat met je vrouw, dat je niet van haar houdt. Gelukkig dacht Arno’s vrouw daar net zo over. Want natuur­lijk is ook zij blijer met een happy man die af en toe verdwijnt om te gaan sporten, dan met iemand die uitgeblust op de sofa zit. Dus vandaag ondersteunt ze haar man om tijd vrij te maken voor de dingen die hem energie geven.

En ook Arno’s leiding­ge­vende appreci­eerde het open gesprek waarin hij zijn grenzen aangaf. “Ik had niet anders verwacht”, vertelt Ann. “Want als een van je medewer­kers aangeeft een gelukkiger en energieker persoon te zijn wanneer hij op dinsdag wat vroeger met werken stopt om twee kilometer te gaan zwemmen, dan zou je wel gek zijn om dat te verbieden, toch?”

Allemaal kleine ingrepen die voor Arno en zijn omgeving een wereld van verschil maken. Want nu de balans is hersteld, geniet hij meteen ook meer van de gewone dingen: wandelen met de hond, quality time met vrienden en familie, wat knutselen in huis.

“Wekelijks check ik bij mezelf af: draait alles nog goed?”