Een week na mijn mailtje naar Jo met de vraag of ze te vinden is voor een gesprek over haar boeiende loopbaan, stap ik haar winkel binnen.
Jo maakt met plezier tijd voor mij.
Sinds een jaar of twee ben ik klant bij Jo, toevallig eigenlijk.
Ik was op zoek naar een verjaardagscadeau voor mijn zus in Chicago, toen ik haar etalage bestudeerde. Die dag kocht ik een keukenschort voor mijn zus, maar daar is het niet bij gebleven.
Als trainer en coach is het mij opgevallen dat ik regelmatig in mijn kleerkast naar een Jo De Visscher grijp. Met haar kledij voel ik me helemaal in mijn kracht staan.
De bio op haar website vertelde dat Jo eigenlijk niet gestart is in de modewereld.
Als kind was Jo vaak in de weer met de stikmachine van haar moeder. Lapjes stof omvormen tot kleedjes voor haar poppen, dat soort dingen.
Jo studeerde af in de humaniora in de richting wiskunde-wetenschappen.
‘Ik was er niet gelukkig’ zegt Jo nu, maar ik ben wel blij met de algemene vorming die ik daar kreeg.
De meeste van haar klasgenoten kozen een wetenschappelijke opleiding. Jo sloeg een totaal andere richting in. Getriggerd door een reportage over de restauratie van de Sixtijnse Kapel op National Geographic waagde ze haar kans in het KASK te Gent voor de opleiding restauratietechnieken.
‘Niet het creatieve sprak me zo aan, maar wel de combinatie van wetenschap en kunst’.
De richting restauratietechnieken bleek een afstudeerrichting te zijn, waardoor Jo noodgedwongen moest starten in de opleiding schilderkunst.
‘Ik had het foute idee dat ik dacht dat ik niet kon tekenen’ vertelt ze.
Haar medestudenten intimideerden haar met hun werkstukken, ze had ‘angst’ om haar eenvoudige tekeningen te tonen. Niettemin slaagde ze voor de ingangsproef en mocht ze starten, op voorwaarde dat ze tekenles zou volgen in de Deeltijds Kunstonderwijs.
Het waren lange en vermoeiende dagen zegt Jo, maar ik was gemotiveerd!
Ze werd zelfstandig restaurateur van hedendaagse kunst en werkte voor tal van musea.
In 2001 krreeg ze de vraag of ze wilde meewerken aan de tentoonstelling ‘mutilate’ van Walter Van Beirendonck, waar ze verantwoordelijk was voor de conditierapporten van de etnische stukken.
Daar flakkerde haar liefde voor mode weer op.
‘Ik kwam op een punt in mijn leven dat ik genoeg had van de kunstwereld’, vertelt ze.
Ze volgde haar hart en besloot de nodige opleidingen te volgen waaronder patroontekenen, stikken, modeontwerp, ..
Het waren moeilijke tijden, maar Jo zette door, volgende avondles en werkte een tijdje als enquëteur om haar brood te verdienen.
Ze werd gevraagd door het Museum van Schone Kunsten te Antwerpen om deeltijds aan de slag te gaan.
‘Deze job kwam als geroepen’ zegt Jo, die net bevallen was van haar oudste dochtertje.
Zo kon ik werken combineren met de opleiding mode-ontwerp. De défilé van haar collectie lokte heel wat enthousiaste reacties uit van het publiek, waardoor ze het aandurfde om een klein aantal stuks te laten maken onder het label ‘jodevisscher’.
‘Ik wilde er eerst niets mee doen’, vertelt ze lachend.
Door toeval, kon ze haar collectie laten zien op een défilé van een gekende kledingzaak in Gent. Haar collectie kreeg een thuis in deze zaak, en later in nog andere winkels.
De zaken gingen niet zo geweldig. Haar kledij verkocht niet zo vlot en Jo twijfelde aan haar talent als ontwerper.
‘Ik heb geen moeite om dingen los te laten’ zegt ze.
Gedreven door haar passie, en de overtuiging dat er misschien andere manieren waren om haar publiek te bereiken, zocht ze een huurpand in het centrum van Gent.
‘Gelukkig kreeg ik hierin ook de volle steun van mijn echtgenoot’
‘Het klopt helemaal. De sfeer, de muziek, de inrichting.
Dit was de beslissing die nodig was om mijn kledinglijn zichtbaar te maken.’
Jo werkt nu met een team van medewerkers die zelf ook overweg kunnen met naald en draad. De retouches worden eigenhandig uitgevoerd door het team.
Of ze een missie heeft?
‘Ja’, zegt Jo.
Toen ze haar vriendinnen moeder zag worden, viel het haar op dat ze zich plots niet meer kleedden als vrouw. Ik sta voor vrouwelijke kledij, die toch makkelijk te onderhouden is. De kledinglijn kan zelf perfect gewassen worden. In haar mannencollectie gaat Jo voor comfort. Mijn kleren moeten goed ziten.
Wat geeft haar na al die jaren energie?
Het ontwerpen van kleine fracties en de feedback van mijn klanten, zoals jij Nele, die me laat weten dat jij je 100% jezelf voelt in mijn kleren!
